Zo vrij als een veggie
Wij mensen hebben een hoge drang naar vrijheid. We willen liefst zoveel mogelijk kunnen doen wat we willen, zonder restricties. De dames van Pussy Riot moeten kunnen zingen wat ze willen, Salman Rushdie moet kunnen schrijven wat ie wil. We willen de vrijheid om Sarkozy een "con" te noemen en de vrijheid om een nationale vlag te verbranden.
Natuurlijk zijn er grenzen en meningsverschillen daarover. De vrijheid om wapens te dragen in de VS wordt niet door iedereen als nastrevenswaardig gezien. Maar op het gebied van eten is vrijheid nog steeds koning. We willen vrij zijn om te eten wat we willen. Ik eet mijn biefstuk, jij eet je zeewier en je bonenprutje. Verplicht me zelfs niet om één dag vegetarisch te eten. Geen betutteling! Raak niet aan mijn keuzevrijheid. Zo gaat de redenering.
Ik ben de laatste om keuzevrijheid weg te nemen (ook op Donderdag willen we dat mensen nog steeds kunnen kiezen voor vlees), maar laat ons even eerlijk zijn daarover. Die keuzevrijheid is vaak voor een groot stuk een illusie. Zeker op het gebied van eten. In welke mate kiezen we zelf wat we in onze mond steken? Natuurlijk beslist de gemiddelde supermarktbezoeker zelf of er vanavond worst of kotelet op het menu staat, met frieten of met aardappelpuree. Maar hoeveel wordt zijn keuze beïnvloed door traditie? Door wat zijn ouders aten? Door afprijzingen? Door het aanbod in de supermarkt en dus door de aankopers? Door wat de TV-chefs gekookt hebben de avond ervoor? Door de reclame (zie een vorig stukje daarover)? Vorige week bleek duidelijk hoe groot de invloed van commerciële belangen op ons bord wel is. Het populaire VRT programma Dagelijkse Kost "krijgt 282.500 euro van het Vlaams Centrum voor Agro- en Visserijmarketing (VLAM) om bepaalde ingrediënten in de kijker te zetten," zo schreef De Standaard. Als dat geen (slinkse) betutteling is van de Vlaamse consument dan weet ik het ook niet meer...
De meeste vegetariërs die ik ken zijn heel bewust bezig met voeding. Ze weten meer dan gemiddeld waar hun eten vandaan komt en wat er in zit. Ze hebben voor zichzelf heel duidelijke criteria opgesteld rond wat ze wel en niet willen eten. Ze laten zich een pak minder misleiden door reclame. Ze eten niet zomaar wat hun ouders en grootouders aten, maar hebben over hun voeding nagedacht. En dat neemt allemaal niet weg dat ze genieten van lekker eten. Misschien nog meer dan andere mensen.
Dus ik durf zeggen: wat voedingskeuzes betreft, is niemand zo vrij als vegetariërs en andere bewuste eters.
Natuurlijk zijn er grenzen en meningsverschillen daarover. De vrijheid om wapens te dragen in de VS wordt niet door iedereen als nastrevenswaardig gezien. Maar op het gebied van eten is vrijheid nog steeds koning. We willen vrij zijn om te eten wat we willen. Ik eet mijn biefstuk, jij eet je zeewier en je bonenprutje. Verplicht me zelfs niet om één dag vegetarisch te eten. Geen betutteling! Raak niet aan mijn keuzevrijheid. Zo gaat de redenering.
Ik ben de laatste om keuzevrijheid weg te nemen (ook op Donderdag willen we dat mensen nog steeds kunnen kiezen voor vlees), maar laat ons even eerlijk zijn daarover. Die keuzevrijheid is vaak voor een groot stuk een illusie. Zeker op het gebied van eten. In welke mate kiezen we zelf wat we in onze mond steken? Natuurlijk beslist de gemiddelde supermarktbezoeker zelf of er vanavond worst of kotelet op het menu staat, met frieten of met aardappelpuree. Maar hoeveel wordt zijn keuze beïnvloed door traditie? Door wat zijn ouders aten? Door afprijzingen? Door het aanbod in de supermarkt en dus door de aankopers? Door wat de TV-chefs gekookt hebben de avond ervoor? Door de reclame (zie een vorig stukje daarover)? Vorige week bleek duidelijk hoe groot de invloed van commerciële belangen op ons bord wel is. Het populaire VRT programma Dagelijkse Kost "krijgt 282.500 euro van het Vlaams Centrum voor Agro- en Visserijmarketing (VLAM) om bepaalde ingrediënten in de kijker te zetten," zo schreef De Standaard. Als dat geen (slinkse) betutteling is van de Vlaamse consument dan weet ik het ook niet meer...
De meeste vegetariërs die ik ken zijn heel bewust bezig met voeding. Ze weten meer dan gemiddeld waar hun eten vandaan komt en wat er in zit. Ze hebben voor zichzelf heel duidelijke criteria opgesteld rond wat ze wel en niet willen eten. Ze laten zich een pak minder misleiden door reclame. Ze eten niet zomaar wat hun ouders en grootouders aten, maar hebben over hun voeding nagedacht. En dat neemt allemaal niet weg dat ze genieten van lekker eten. Misschien nog meer dan andere mensen.
Dus ik durf zeggen: wat voedingskeuzes betreft, is niemand zo vrij als vegetariërs en andere bewuste eters.
Reacties
Een reactie posten
anonieme reacties worden niet gepubliceerd